1/6 tot 8/6

1 juni maandag
Vandaag schandalig laat opgestaan. Het is ook weer de eerste dag dat we het sporten gaan oppakken, dus Dick is gaan hardlopen en ik trek mijn gympen aan en ga een soort snelwandelen. Wanda is niet van het joggen. Waar wij staan is een redelijk vlak gebied en het is leuk om te zien dat een aantal inwoners van het dorp met de auto hier naartoe komen om heen en weer te lopen en zo hun lichaamsbeweging krijgen.
Er wordt sowieso in Portugal meer gewandeld tov Nederland.
's Middags gaan we naar beneden het dorp in om te kijken wat daar te beleven valt. Tjonge, wat een steile helling, die moeten we straks weer omhoog..Halverwege lopen we langs een omheind perceel waar we een stel zwarte varkens zien scharrelen. Dit zal dan de beroemde black pig wel zijn. Biggles vind het maar wat interessant!
Beneden in het dorp is eigenlijk niets wat we echt mooi vinden. Het is allemaal wat armoedig en er staat een oerlelijke kerk.
Teruggekomen bij de camper stuiten we op een ander Nederlands echtpaar. Zij wijzen ons op de Gruta van Mira die dichtbij blijkt te zijn. Die gaan we morgen maar eens doen.

2 juni dinsdag
's Ochtends eerst alles weer klaargemaakt voor vertrek en alles extra uitgespoten met de waterslang. Daarna rijden we weg naar de grotten. Deze blijken maar 200 meter verderop te zijn.. Dus we keren de camper, zetten hem weer op dezelfde plek, sluiten het stroom weer aan zodat de airco aan kan en we lopen terug. Dat de grotten zo dichtbij waren wisten we niet en het is zo vreselijk warm dat we Biggles liever met de airco aan achterlaten.
Even wat informatie over deze, toch wel bijzondere grot.
ontdekt in 1947, opengesteld voor publiek in 1974
lengte totaal=11 500 meter / tour voor publiek= 600 meter / diepte totaal grot= 230 meter /  diepte publiek= 110 meter /constante temperatuur is 17 graden
de grootste stalagmiet/stalagtiet die we gezien hebben is 150 miljoen jaar.
Bijonder mooi, maar ze hebben er in de loop van de jaren een hoog Efteling gehalte aan toegevoegd, dat was een beetje jammer.

3 juni woensdag
Dit is een dag geweest van lezen, een beetje internetten en recepten uitdiepen (jaja, culihappers..)

4 juni donderdag
Vandaag breken we dan toch echt op, hoe lekker rustig het hier ook is, we moeten een keer verder.
Het doel is Fatima, een bedevaartplaats vergelijkbaar met Lourdes. In deze stad zouden in het jaar 1917 3 kinderen drie keer een Engel, en 6 keer de Maria gezien hebben.Paus Joh. Paulus III heeft deze kinder in het jaar 2000 zalig verklaard. Op het immense plein voor de kerk steken mensen op hoogtijdagen massaal op hun knieen het plein over. Vandaag waren het er maar twee..
Het is zinderend heet en we verlaten Fatima en gaan richting Batalha. Op naar de volgende kerk!
Dat is de Mosteiro de Santa Maria da Vitoria. We parkeren op de camperplek naast de kerk en komen tot de ontdekking dat er kermis en feest in de stad is. Oh jee, kermis = herrie. Maar het ziet er allemaal wel gezellig uit dus we lopen voor het slapen gaan nog even het plein over en langs een braderie, feesttenten en eters.

5 juni vrijdag
Ondanks de herrie hebben we allebei voortreffelijk geslapen. Wonderlijk maar waar. We gaan eerst maar weer sporten, want naast het plein ligt een prachtig sportcomplex met sintelbaan. Dick loopt hard en passeert me een aantal keer. Ziet er wel leuk uit van achteren !!
Daarna douchen en op weg naar de kerk.
De Santa Maria da Vitoria is een kerk die in meerdere fasen gebouwd is heel erg rijkelijk versierd in de bekende Manuel-stijl en een van de mooiste gotische gebouwen in Portugal (volgens de boeken)
Hier ligt een koning van Portugal begraven, uitgebeeld bovenop die tombe hand in hand met zijn echtgenote en omringd door een aantal nazaten. Alles in een prachtig versierd pantheon.
Ik had mijn hele verhaal van die vorst al af en was in de veronderstelling dat het de allereerste koning van Portugal was, dus ik was best onder de indruk van alles.
Dick duikt de boeken nog een keer in en ziet dat het een vorst was die 250 jaar later geregeerd had!
Ach, een eeuwtje meer of minder maakt ook niet uit.. De geschiedenis van Portugal met al die vorsten is best ingewikkeld, maar de reisgids van het capitool is een heel goeie leidraad.
Na het kerkbezoek weer terug naar de normale wereld, dus: Dick en ik winkelden en scoorden een nieuwe zwembroek, een vodafoonkaartje en kochten we in een boetiek een mooie wanddecoratie voor de veranda. Ha, back to reality!!
'thuisgekomen'zat er een flyer onder de ruitenwisser ( zal de hond wel leuk gevonden hebben) waarop stond dat je de grootste olijfgaard van de omgeving op zaterdag kon komen bezoeken en een gratis rondleiding zou krijgen.
Dat stond nog op ons lijstje, dus, hup alles opgeruimd en het betreffende adres ingetoetst op het navigatiesysteem.
We belanden 17 km verder bij een bedijf met een groot parkeerterrein en zien niemand aanwezig. De huizen rondom het bedrijf ogen wel bewoond, maar verlaten. ook na aanbellen is er geen beweging.
Dick wil hier wel overnachten, dus we zoeken de schaduw op, zetten thee en we wachten af.
Uiteindelijk komt er een aantal mannen, waaronder de eigenaar en, ook al is het nog geen zaterdag, we krijgen alvast een korte rondleiding van de enig goed Engels sprekende werknemer genaamd Tiago. Het is een familiebedrijf wat wordt geleid door broer en zus die beiden op het terrein wonen. Naast hun ouderlijk huis wat door overlijden van hun ouders al 6 jaar leeg staat.
Tiago, een ontzettend aardige jongeman, een ontzettend aardige eigenaar, en 'natuurlijk mogen we blijven slapen" op het terrein!
De rest van het bedrijf en de olijfolie proeven doen we dan op zaterdag, want Tiago moet eigenlijk weg.

6 juni zaterdag
Een onrustige nacht door een blaffende hond buiten (daar slaapt die van ons dus dwars doorheen) en feestgedruis verderop met bassen waar je 'u' tegen zegt.
Maar wel weer prachtig mooi weer!!
We drinken op ons gemak koffie en wachten af wie er komt.
De eigenaar komt tegen elven vanuit huis lopen en we kunnen de olijfolie gaan proeven. Veel gezelligheid en uiteindelijk staan we met zijn zessen bij het bedrijf.
We praten engels en frans met elkaar en Dick nodigt ze uit voor een glas champagne bij onze camper. We trekken de stoelen uit onze garage, de glazen uit de kast en ploppen een blanc-de-blanc open uit Frankrijk. Dick had een vooruitziende blik en de fles de dag ervoor alvast in de koelkast gezet. Slim.
We bedanken hartelijk voor de gastvrijheid en krijgen zelfs nog groente uit de eigen moestuin in de camper gelegd; wat een leuke ontmoeting!
We nemen afscheid en rijden verder naar de kust. We belanden op de praia de Vieira.  Een stranje aan het eind van de monding van de Rio de Liz.
Veel in Portugal is gefinancierd door de EU, zo ook hier. Maar het is een tegenvallend, niet afgemaakt project; als je ziet hoeveel geld (hier 9 ton) gespendeerd wordt aan dit soort projecten en het ligt dan te verloederen en wordt gerealiseerd maar niet onderhouden. Daar word je niet blij van.
Die hebben zeker de aflevering van shownieuws niet gezien met het indrukwekkende laatste interview met Wubbo Okkels. Wubbo Okkels riep hierin de mensen op om zuinig te zijn met deze mooie aarde.
Nou, hier hebben ze nog nooit van zuinig zijn op de aarde gehoord: ze gooien alles achter zich neer.
Het is hier vies, maar goed, we staan aan de kust. Wel tussen een boel andere campers, maar we lopen het strand nog even op.

7 juni zondag
Vandaag beginnen we de dag weer met (hard)lopen. Heen en weer over de, al zonnige, boulevard. Het dorp maakt een wat verlaten indruk. Er lopen al wel wat strandgangers en op de terrasjes zit een enkeling aan de koffie.
Zondag is de dag dat de Portugezen uitgaan. Dat ze een camper van stal halen en buiten ergens gaan staan met de hele familie.
Zaterdagavond zijn we een beetje klem gezet door een Portugese camper en vervolgens worden we op zondag door zijn bbq uitgerookt. Dus we vertrekken. we vinden dit dorp toch niets.
Ik kijk tijdens het wegrijden pissig naar de Portugees, maar zwaai wel nog even naar de mongoloide jongen die erbij hoort en blij naar ons staat te wuiven. Die kan er ook niets aan doen..

We rijden via Fugeira de Foz (heb op dit moment geen atlas en zal het later corrigeren.) Daar is het te druk, we gaan via het achterland 

naar de volgende plaats. Oh jee, de weg verandert langzaam maar zeker in een pad met gaten. Toch maar doorrijden, want keren gaat niet makkelijk. 14 km over een pad met gaten...2 tegenliggers later belanden we bovenop op de berg met een uitzicht van vele kilometers. Jammer dat het heiig is. Ver onder ons beneden zien we het dorp aan het strand wat ons eigenlijke doel is. We gaan toch verder zoeken. Ik sla een weg in waarbij Dick tegensputtert en we belanden in het dorp beneden. De weg ernaartoe is een halve meter breder, maar rijdt veel beter.
We zetten de camper achter de duinen aan het strand, pakken de strandspullen en gaan plat! Biggles is weer blij met zijn frisbee en wij liggen even heerlijk aan een lekker strand. 
's Avonds onweer. Dat is nieuw voor ons in Portugal