22/6 tot 25/6

22 juni maandag
niet bijzonder geslapen, en vannacht veel regen, ik vind het heerlijk zo net onder het dak, dat is vast wel anders als het twee weken aan 1 stuk zou regenen, maar nu is het nog knus. geluierd tot de middag en gelezen.
Vandaag gaan we dan eindelijk richting Porto, en omdat we direct langs de hymerdealer rijden laten we toch maar nog twee defecte dingetjes repareren. Rond 16.00 uur komen we aan bij de camping in Vila nova de Gaia. De stad aan de Douro recht tegenover Porto.  Eeuwen geleden kregen Alfonso en de bisschop van Porto ruzie over de tolgelden en toen is de concurrerende haven Vila nova da Gaia aan de overkant van de Douro verrezen, ondanks dat Porto het alleenrecht hield om Port te verkopen zijn de caves nu alleen nog maar in Vila; het geheel oogt wel als 1 stad.

23 juni dinsdag
Onze plek op de camping...achter de heg,.Direct aan de straat. met de bushalte er vlak achter..Maar ach, het is niet anders, verzetten hebben we geen zin in, overdag zijn we veel weg en in de nacht valt het reuze mee. Voordeel van een bushalte zo direct aan de camping is dat de bus naar Porto je in een half uur naar het centrum van de stad manoeuvreert.
Rond 13.00 uur gaan we naar de stad; ik verheug me ontzettend op het portproeven. Ik ben erg benieuwd naar Porto. We zijn van plan om vanmiddag een porthuis te gaan bezoeken. Kopke port is het oudste port-merk, met misschien niet de mooiste proeverij, maar de port is subliem
We eten op dit moment niet veel, dus overdag al die port achterover slaan lijkt ons geen goed idee, maar....we zijn voorbereid met twee banaantjes in de tas. We verbazen de dame die de uitleg gaat geven door even de tijd te nemen om die op te peuzelen voor een ondergrondje.
We genieten van de uitleg en van 5 heerlijke porten en 5 verschillende, bijpassend chocolaatjes.  Tijdens de proeverij raken we aan de praat met andere Nederlanders die daar ook proeven en die vertellen ons dat het groot feest is in de stad.  Onvoorbereid als wij vaak zijn is natuurlijk alles wat je beleeft onverwacht, maar dit festijn hadden we moeten weten.
We besluiten om de port naar de camper te brengen, een hapje te eten en dan weer terug te rijden. Dus rond de klok van 20.00 uur staan we weer bij de bushalte.
De bus van kwart over acht is laat en dat is vreemd. Hij komt aanscheuren en we stappen in, we rijden een paar haltes en na nog geen vijf minuten gaat de buschauffeur staan en sommeert iedereen de bus uit te gaan. Verbaasd willen we eerst blijven zitten, want hoho, we zijn er nog niet! Maar nee, iedereen moet eruit! Peplex zijn we dat we ineens weer buiten staan en we zien de bus wegscheuren.  En waarom dan wel?  De meeste omstanders zijn heel lakoniek en vertellen ons in het Engels dat hij moest eten !!  He, wat? ETEN??
We kunnen het niet geloven; als Dick en ik elkaar aankijken schieten we telkens weer in de lach; dit bedenk je toch niet..., maar goed, we wachten op de volgende bus. Hij heeft ons gelukkig wel bij een halte gedropt..
Uiteindelijk komt de volgende bus en op vertoon van ons eerder gekochte kaartje kunnen we gewoon mee. In de bus zitten allemaal blije mensen omdat ze feest hebben en tegenover me zit een jonge kwebbelende vrouw met haar dochterje die een taartdoos op haar schoot heeft. Kinderen en taart is niet de meest ideale combinatie en hij glijdt bijna van haar schoot, ik waarschuw moeder en ze zegt dat er inderdaad taart in zit. Ze trekt de tas open, haalt het deksel van de taartdoos en laat ons een taart zien die we niet gelijk herkend zouden hebben.. een soort bol groen grasveldje. Een specialiteit van het feest van Sao Joao. Dat weten we ook weer. We hebben nog weinig onvriendelijke Portugezen meegemaakt. Dit is ook een voorbeeld van spontaniteit. Door haar komen we er in deze bus ook achter waarom de vorige chauffeur ons eruit gezet heeft: zijn dienst zat er op. Is dat nou beter dan dat hij moest eten??
We komen bij het centrum aan van het grote midzomernachtfeest van Sao Joao. Een van de uitbundigste feesten van het land waarin de stad  bomvol stroomt en mensen elkaar met een speelgoedhamer met een piep op het hoofd tikent. Volgens traditie hoort dit een prei te zijn. Iedereen mept elkaar en je wordt gemept door iedereen die langs loopt. Het is een gepiep van jewelste. Om middernacht wordt dan de avond afgesloten met spectaculair vuurwerk
Ondertussen staan we bovenaan bij de beroemde Luiz I brug die door een medewerker van Eifel gemaakt is, dat kun je ook goed zien. We zakken door de vreselijk, steile straatjes af naar beneden, naar de kade langs de Douro en we lopen langs het water in het deel van Vila de Gaia. Het is ontzettend druk, aan de overkant idem dito. Overal om ons heen worden wensballonnen opgelaten en de hele donkere hemel is bezaaid met lichtjes van de wensballonnen. Overal zijn bbq's, varkens aan het spit, standjes met suikerspinnen, rode en groene popcorn en er worden aan alle kanten nog steeds van die plastic piephamers verkocht.  De stad bruist en zindert om je heen. Overal zitten mensen op terrasjes, aan de rand van de kade en lopen ze om je heen; en als kers op de vlaai belanden we aan het eind van de kade bij een Fado concert van Mariza, DE fado-zangeres van Portugal die ik thuis in Gilze al vaak beluisterd heb.  Prachtig, wat hebben we genoten!!
Voordat het vuurwerk losbarst lopen we terug over de kade richting bushalte want anders zijn we niet op tijd voor de bus van 0.30 uur (laatste bus) En de hoeveelheid mensen die op de been zijn, dat kun je je niet voorstellen. De hele stad is mutjevol. Het vuurwerk zien we ook boven in het parkje vlakbij de bushalte en is inderdaad spectaculair. Nog voordat het afgelopen is staan wij bij de bushalte. Nou, dat busrijden in Porto moeten we toch even nader belichten: Rijen, rijen, rijen  staan er te wachten bij een halte waar in dit geval 9 bussen moeten stoppen. Iedereen wacht even geduldig, en als 1 van de bussen er is, frummelen ze zich naar voren, doen verder alles op hun dooie gemakje.  Al het verkeer wat achter de bus staat kan er niet langs, en moet gewoon wachten tot iedereen zijn kaartje heeft gekocht.
Door al dat oponthoud komt onze bus pas na een uur in zicht en als we er eenmaal allemaal in zitten rijd 'ie als een kamikaze de hoeken om, door steegjes en neemt bochten met een ruimte tussen bus en muur waar de zaterdageditie van de Telegraaf niet meer tussen zou kunnen. Voor mijn gevoel zit ik in de Pyton van de Efteling. Alles werkt verschrikkelijk op mijn lachspieren en niet alleen op de mijne: we hebben met anderen in de bus ontzettende lol tijdens de rit die vergelijkbaar is met een flipperkast en bij het uitstappen heb ik de chauffeur een bigsmile en een dikke duim gegeven voor zijn rijkunst. Jaja, busritjes in Porto zijn een belevenis op zich..!
En zo zaten we om half drie nog naar het journaal te kijken en na te genieten van deze bijzonder geslaagde dag.

24 juni woensdag
Door het late naar bedgaan zijn we vandaag laat uit de veren.
Uitgebreid koffie gedronken, geluncht en om 14.00 uur weer met de bus naar de stad. Deze keer konden we de rit in 1 keer afmaken..
Vandaag staat een wandeling door Porto op het programma. Er is ontzettend veel te zien en een keuze te maken wat je wilt zien niet gemakkelijk. Ik hou me vandaag aan de reisgids, waarom zou je het ei opnieuw uitvinden!
Een prachtige wandeling door de stad gemaakt en de Sao Francisco kerk bezocht, die heeft als kerk geen functie meer en is nu een museum. Daar staan natuurlijk religieuze dingen in die in andere kerken ook aanwezig zijn, maar deze kerk heeft een barokstijl en daar 200 kg bladgoud tegenaan gegooid.  Ook de boom van Jesse; vroeger werden bijbelvoorstelling geillustreerd door gebrandschilderd glas of door een beeldhouwwerk. Dit is een prachtige verbeelding van de geschiedenis van de stamboom van Christus. hij oogt in werkelijkheid groter dan ik gedacht heb. De kerk is prachtig, wel te overdadig. Voorlopig heb ik nu wel kerken genoeg gezien. Van groot tot klein, van overdadig tot heel sober. Indrukwekkend zonder uitzondering maar ik neem me voor dat dit ook de laatste kerk is die we hier in Portugal gaan bezoeken.
Eenmaal buiten heeft Dick dorst en wil wat drinken uit m'n waterfles, maar merk ik dat ik de tas met drinken (en daarin ook mijn iPad !!!!) binnen op de kerkbank heb laten liggen. Ik storm naar binnen,  zie mensen op dezelfde bank zitten, maar niets meer liggen.  Wel mijn Nederlandse reisgids en als ik die op wil pakken zegt een mevrouw hehe, dat is mijn gids..  Nederlanders kom je ook overal tegen, maar als dat haar gids is betekent het dat mijn gids ook foetsie is. Als ik met trillende benen het buiten zit te verwerken komt dezelfde mevrouw haastig naar buiten lopen met mijn rugzakje, waar iemand van haar groepje blijkbaar half op zat Ik kan dat mens wel zoenen, maar beperk me tot een omhelzing.  Na 10 minuten was ik nog niet van de schrik bekomen, Tjonge, wat stom van mezelf. Dick zegt droog : Nou het positieve was dat ik gelukkig dorst had !
We wandelen verder richting kade om zo de Douro van de andere kant te bekijken en zien de kades vol staan met mensen, aan allebei de kanten.  Bij het midzomernachtfeest hoort ook de regatta van de barcos rabelos, dat is een soort traditionele wedstrijd van de boten die de port over de Douro vervoeren.  Elke zeil op boot vertegenwoordigt het merk port wat ze vervoeren. Met veel gejuich en applaus wordt de eerste boot die binnenvaart binnen gehaald. Maar de anderen die erachter varen krijgen net zo veel enthousiame van de mensen aan de kant. Leuk om mee te maken!
We besluiten de dag met een wijntje op een terrasje aan de kade. Twee lounche-stoelen komen vrij, daar duiken we op en bekijken de stoet mensen die nog langs loopt.
De bus terug doet het iets rustiger vandaag, maar nog steeds bijzonder knap hoe ze die bus heelhouden!
We zijn laat thuis, eten dus laat -NL tijd 22.30 uur-, het wordt steeds gekker. Dat gaan we volgende week een beetje terugdraaien, weer in het Nederlandse gareel..

25 juni donderdag
Vandaag een beetje bijkomen van al dat geklim en gewandel in Porto
Dick gaat hardlopen, ik heb geen zin, maar ga mezelf, en wat kleren wassen. Deze camping heeft beperkt warm water, alleen bij de douches, dus ik sta met Ariel onder de douche.
Dick gaat na de lunch naar Porto op de fiets, het is balen dat we maar 1 fiets hebben omdat de andere een lekke band heeft die hier in Portugal niet te repareren is. In de tijd dat hij weg is kan ik even lekker studderen, probeer m'n nieuwe keukenmachientje uit, was de hond en ruim spullen op.  Aansluitend werk ik deze reisblog bij en gaan we bij het restaurant aan het strand een borrel halen. ( en zetten dit verhaal op de website)
Morgen reizen we verder naar het gebied van de Quinta's

dd