11/5 tot 17/5

11 mei maandag

Vandaag reizen we maar eens verder, we willen richting Lagos.
De stad Portimão aan de overkant wordt overgeslagen, want lijkt ons te massaal, maar we duiken er wel in om het gas bij te vullen. We rijden toch ook nog even door naar een uitkijkpunt om een laatste blik te werpen naar de overkant, het dorpje Ferragudo, waar we zo lekker gestaan hebben.
Eerst maken we een tussenstop in het vissersdorp Alvor. Lief dorp, met wel heel veel Engelse toeristen. We drinken een roseetje op het terras aan 'de boulevard' en maken gebruik van het internet. Dick zijn iPad werkt niet met het gekochte simkaartje. Potverdorie, lastig, want morgen wordt mijn moeder 80 en we willen zingen!!

12 mei dinsdag
Er is er één jarig hoera, hoera! Vandaag is mijn moeder jarig en ik vind het wel ontzettend jammer om er niet bij te zijn. Annemarie een grote bos bloemen laten kopen uit onze naam, maar het voelt toch niet fijn om er niet te zijn, én we kunnen niet even facetimen. De telefoon staat op de fax, dus zingen wordt ook niets.
Dan maar verder rijden.
We vertrekken en koersen richting Lagos, door dorpjes zien we ineens voor ons opduiken de grote stad. Wel mooi zo in de verte.
We maken eerst een strandwandeling aan de andere kant van Lagos en rijden na de lunch terug naar het centrum.
Parkeren achter een tankstation en nemen de hond mee. Het is de laatste weken te warm om hem in de auto te laten en we hebben nu standaard een speciale honden-drink-bak-fles mee. Hij kan goed tegen de warmte dus hij gaat gewoon lekker mee.
Lagos is groot, met mooi centrum, veel steegjes en prachtige boulevard
Dick ziet de telefoonwinkel MEO, en wil daar uitleg over zijn niet werkende simkaartje.
Ik heb een uur(!) zitten wachten buiten en zonder resultaat en zichtbaar boos kwam hij de winkel weer uit. Later nog een keer terug met meer informatie voor personeel, maar helaas: incompetente zaak en internet gaat niet meer lukken.

Aan het eind van de wandeling lukt het toch nog mijn moeder te bereiken en op het plein zingen Dick en ik uit volle borst door de telefoon.
Doorgereden naar het meest uiterste zuid-west punt van Europa 
CABO DE SÃO VICENTE. Mooi mooi met uitgestrekte vlaktes van dwergbegroeiing met heide, cistusroos, Scilla, jeneverbesstruik, lavendel enz. enz.
Dit was een lange dag en we eindigen op een grote parkeerplaats in het naastgelegen Sagres.

13 mei woensdag 
Vandaag een rustdagje
Eerst een kleine wandeling richting het naastgelegen fort - Dick is grensverleggend bezig en maakt -mijns inziens akelig dicht bij de rand de meest mooie foto's. Biggles zit aan de riem, maar is wel mooi geportretteerd  los (!) op de rand...
en daarna voor het eerst met een badlaken naar het strand. 
Factor 50 op de rug, sudokuboekje en water in de rugzak en met de hond naar de baai.
Veel plezier om en mét de hond in de golven, waar hij zich vol overgave in stort.. We genieten enorm van 'm!
's Avonds nog even een borreltje in het dorp waar we in een leuk gesprek belanden met mensen uit Nieuw Zeeland die al vier weken in Portugal rondreizen.

14 mei donderdag
We vertrekken uit Sagres en zijn vandaag van plan om gewoon eens een rondrit te maken in de omgeving.
Gauw nog even water en toilet lozen. En terwijl we nog een beetje bozig in de auto zitten omdat ik de eerste schram van deze vakantie ( helemaal onderin de voorbumper, een kleintje...., dat dan weer wel gelukkig..) zitten te verwerken zet een auto ons klem. Verdorie, wat móet die vent. Én hij zit te gebaren!
Ik zie ernaast iemand zitten en ineens schiet ik overeind: verrek, Dick dat zijn Peter en Gerda !!  ( neef van Dick +vrouw)
Die zijn op vakantie in Portugal, zien een camper staan, en Ger zegt tegen Peter : zeg Peet, wat voor kleur camper hebben Dick en Wanda ook al weer?' En zo draaien ze om, rijden terug en zien ons nog staan ook! Man, wat waren wij verbaasd en was dat even lachen, want zeg nou zelf, hoe groot is Portugal en hoe klein de kans dat zoiets gebeurt.
Heerlijk om ze even te zien en we hebben met zijn vieren lekker in de baai in een visrestaurant zitten lunchen en bijgekletst.
De dag is ondertussen bijna voorbij; we nemen afscheid en we rijden verder naar de kust van Carrapateira. We hebben het verste punt gehad en zijn weer op weg naar het noorden.
Aangekomen op een heel winderig strand met 10 minuten afstand tot de zee, maakt Dick met de hond een tocht naar de zee. Ik bewaak het thuisfront!
We slapen in met een schuddende en wiebelende camper terwijl de harde wind om ons heen giert.

15 mei vrijdag
Volgende ochtend is wel zonnig, maar strenge wind en de camper is helemaal geel van het stof. Verder op de parkeerplaats zien we weer een caravan met echtpaar die we al eerder hebben gezien en Dick maakt een praatje. 
We besluiten om richting Aljezur te gaan. 
Aljezur staat bekend om zijn tegeltjes. Vele kerken in Portugal worden gesierd door tegels die hier vandaan komen. In Almancil hoorden we bij de rondleiding dat zelfs de complete kerk als mal in Aljezur gestaan had om het zo goed mogelijk allemaal te laten passen.
Wij zijn een beetje op zoek naar iets om onze veranda op te leuken, dus hopen op een soort fabriek daar.
Aljezur is niet groot, heeft boven aan de steile helling een lieflijk pleintje met een afgebladderde witte kerk. Én een cafeetje met internet! 
Heel gezellig allemaal, dus we belanden na de koffie, aan de lunch en uiteindelijk aan de borrel.   Ineens een drukte in de zaak en dan zien we dat een complete bruiloft eraan komt. Prachtig bruidje, dus wij denken dat we in een typisch Portugese bruiloft terechtkomen. Maar ja, je kunt het niet bedenken, want het hele gezelschap is Nederlands, en met een vliegtuig overgekomen om in Aljezur te het trouwfeest te vieren. Leuk stel!
Wij internetten verder en alles is weer bijgewerkt.
16 mei zaterdag
Rustige nacht in Aljezur gehad en 's ochtend eerst naar de mercado. Een verrukkelijk stuk tonijn gescoord, en we reizen verder.
Op de app van de NKC zien we veel plaatsen die aan de kust liggen. Al die camperplekken kunnen door de bezoekers/camperaars worden beoordeeld, en aan de hand daarvan kan je zelf een keuze maken. Verder hebben nog een Engelse en een Duitse versie dus het is niet altijd makkelijk. Denk nou echt niet dat wij pensionado's helemáál geen stress hebben..... en helemaal als er heel veel camperplaatsen bij elkaar liggen is het een uitzoekerij, haha! Maar alle gekheid op een stokje, we willen lekker rustig staan en besluiten naar Odeceixe te reizen. 
Odeceixe is een gehucht wat aan het eind van een soort kiezelpad met diepe kuilen ligt; en we dachten wel: waar zouden we in vredesnaam terechtkomen? (op de terugweg reden we de juiste route en die ging dus over een prachtig, strakgetrokken asfaltweg...lang leve Garmin)
We bereiken een camperplek zonder voorzieningen, maar met een magnifiek uitzicht en een steil pad naar beneden wat ons naar een kleine baai leidt; het was vloed, den omdat het een kleine baai is, is er bijna geen strand meer over. Dat bewaren we dus voor morgen. Gaan we lekker naar het strand.
Een iets groter strand onder in 'het dorp', twee kleine cafeetjes, een twintigtal huizen in één kleine steile steeg/straat en dan had je alles wel zo'n beetje gehad daar in Odeceixe.
Wel komen we daar het stel met de caravan weer tegen. Een echtpaar uit Den 
Helder. Grappig hoe je soms dezelfde mensen, of dezelfde camper, telkens weer tegenkomt
We raken met ze aan de praat, ook omdat we vlak naast ze staan en de man zit vol verhalen, weet veel, en het is leuk om met ze te kletsen.
17 mei zondag
De ruisende zee die we tegenwoordig 's nachts horen ben ik al helemaal aan gewend. Heerlijk!
Vandaag gaan we een keer naar het strand. Gisteravond zagen we tijdens het wandelen dat het een FKK strand is, dus: factor 50 voor de billen, de uv-parasol, frisbee voor Biggles en we zakken het pad af. De hond springt en swingt en rent zich helemaal suf in de kleine baai. En wij genieten van de golven.






Verstuurd vanaf mijn iPad